به نقل از «ايتنا»

کدام میوه‌ها پروتئین بالایی دارند؟

تاریخ انتشار: ۱۷ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۵۳۷۰۴

ایتنا - اگر می‌خواهید با سهولت بیشتری به اهداف تناسب اندام‌تان برسید، از این هفت میوه غافل نشوید! اگر می‌خواهید برای عضله‌سازی یا کاهش وزن یک برنامه پروتئینی روزانه تنظیم کنید، ممکن است با خودتان فکر کنید که کدام میوه‌ها میزان پروتئین بالایی دارند.

منابع بسیار خوبی در این زمینه در دسترس هستند و با این که مقادیر اندک پروتئین موجود در میوه ممکن است تفاوت زیادی در مصرف کلی شما ایجاد نکند، اما همچنان می‌توانند میزان پروتئین شما را تقویت نمایند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 
به گزارش ایتنا و به نقل از لایوساینس، گنجاندن میوه‌ها در رژیم غذایی راهی عالی برای افزایش مصرف ویتامین‌ها، مواد معدنی، فیبر و فیتونوترینت‌های تقویت‌کننده سلامتی است.

با این حال، میوه‌ها را نمی‌توان مواد غذایی عضله‌ساز قلمداد کرد. برای تأمین نیازهای پروتئینی خود، بهتر است روی گنجاندن غذاهای پرپروتئین در وعده‌های غذایی تمرکز کنید یا پودرهای پروتئین مناسبی تهیه نمایید.
 
ولی اگر می‌خواهید با سهولت بیشتری به اهداف تناسب اندام‌تان برسید، در ادامه هفت میوه پرپروتئین آورده شده‌اند که می‌توانید آنها را در رژیم غذایی خود قرار دهید.
 
۱. میوه گواوا
 وقتی صحبت از میوه‌های پرپروتئین می‌شود، گواوا (Guava) مقام نخست را کسب می‌کند. این میوه حاوی تقریباً ۴٫۲ گرم پروتئین در هر فنجان است که آن را به یکی از غنی‌ترین میوه‌های پروتئینی تبدیل می‌کند.
 
گواوا یک میوه استوایی است که بیشتر در آمریکای مرکزی و جنوبی کشت می‌شود و بافت ترد و طعم شیرینش که شبیه گلابی و توت فرنگی است، شهرت زیادی دارد. گفتنی است گواوا منبع عالی فیبر، ویتامین ث و نیز پتاسیم است.
 
یکی از مقالات اخیر نشان داد که گواوا حاوی آنتی‌اکسیدان‌های ارتقاءدهنده سلامتی از جمله کورستین، کاتچین و ایزوفلاونوئیدها است. این ترکیبات دارای خواص ضدالتهابی و ضدباکتریایی قوی هستند.
 
شاید ندانید که بهترین راه برای خوردن گواوا چیست. خیلی ساده است؛ مثل سیب فقط کافی است آن را بشویید و گاز بزنید. پوست، گوشت و دانه‌های گواوا، همگی خوردنی هستند.
 
۲. آووکادو
 وقتی به میوه‌هایی با پروتئین بالا فکر می‌کنیم، آووکادو چندان به ذهن‌مان خطور نمی‌کند. با این حال، این میوه سبز و ژله‌ای دارای مقدار شگفت‌انگیزی از پروتئین است؛ یعنی تقریباً ۳ گرم در هر فنجان.
 
در عین حال، آووکادو سدیم و کربوهیدرات کمی دارد، بنابراین به راحتی می‌تواند در یک رژیم غذایی کم‌کربوهیدرات قرار گیرد و افزون بر اینها، منبعی عالی از چربی‌های سالم، فیبر پری‌بیوتیک و پتاسیم است.

بر اساس یک بررسی منتشر شده در نشریه Nutrients، مصرف منظم این میوه سبز می‌تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را کاهش دهد و سلامت روده را نیز بهبود بخشد.
 
آووکادو میوه‌ای همه‌کاره است. می‌توانید آن را مخلوط کنید و به شکل گواکاموله در بیاورین، یا آن را روی نان تست بکشید و یا به سالاد اضافه کنید. برخی از مردم شیرینی آووکادو هم دوست دارند. این شیرینی با هلو برش داده شده و با عسل سرو می‌شود.
 
۳. زردآلو
 یک فنجان زردآلوی تازه و ورقه شده، حاوی تقریباً ۲٫۲ گرم پروتئین است، در حالی که یک فنجان خشک شده آن تقریباً ۵ گرم پروتئین را در خود دارد. زردآلو کالری کمی دارد و برای کسانی که می‌خواهند وزن خود را کاهش دهند، انتخابی عالی است.
 
زردآلو سرشار از ویتامین آ، ویتامین ث، ویتامین ئی، کاروتنوئید، پتاسیم و روی است. این میوه همچنین حاوی مقدار قابل توجهی فلاونوئیدهای تقویت‌کننده سلامت است. در زردآلو، ترکیبات فعالی مانند کاتچین، کوئرستین و اسیدهای کلروژنیک، خواص ضدسرطانی، آنتی‌اکسیدانی و ضدویروسی وجود دارند.
 
زردآلو به عنوان یک میان‌وعده فوری و مغذی استفاده می‌شود. می‌توانید آن را به سالاد اضافه کنید تا از تمام فواید این میوه پرپروتئین بهره ببرید.
 
۴. کیوی
 کیوی‌ها به خاطر مزه تازه و تاحدودی ترش خود شهرت دارند که باعث می‌شود به اسموتی‌ها و سالادهای میوه، رنگ عجیبی ببخشند.

شاید یک واقعیت کمتر شناخته شده این باشد که این میوه عجیب و غریب سرشار از پروتئین است و می‌تواند در یک فنجان حاوی تقریباً ۲٫۱ گرم از این ماده مغذی باشد.
 
کیوی میوه‌ای کم‌کالری و دارای ریزمغذی‌هایی مانند پتاسیم، ویتامین ث، ویتامین ئی و ویتامین کا است. طبق بررسی منتشر شده در مجله تغذیه اروپا، مصرف منظم این میوه می‌تواند علائم یبوست و سندرم روده تحریک‌پذیر را نیز کاهش دهد.
 
۵. شاه‌توت
 اگرچه طعم ترش بالای شاه‌توت ممکن است به مذاق همه خوش نیاید، اما شاه‌توت یکی از سالم‌ترین انواع توت‌ها است. یک فنجان شاه‌توت خام، تقریباً ۲ گرم پروتئین دارد، در حالی که تقریباً ۸ گرم فیبر و کمتر از ۷ گرم شکر دارد.
 
شاه توت همچنین سرشار از منگنز، منیزیم، ویتامین ث و ویتامین کا است.
 
شاه‌توت می‌تواند بخشی از صبحانه را تشکیل دهد، یا اینکه در ماست ریخته شود. این میوه‌های پرپروتئین در اسموتی‌ها، سالادها و دسرها نیز عالی عمل می‌کند.
 
۶. پرتقال
 یک پرتقال تازه با اندازه متوسط، ​​حاوی حدود ۱ گرم پروتئین است، در حالی که یک فنجان پرتقال تازه پوست‌کنده تا ۲ گرم پروتئین دارد. این میوه، کم‌کالری بوده و سرشار از فیبر، ویتامین آ، ویتامین ث و کلسیم است.
 
مرکبات به دلیل داشتن مجموعه‌ای از مواد مغذی گیاهی قدرتمند، فواید بسیاری برای سلامتی دارند. مطالعات متعدد نشان داده‌اند که پرتقال، لیمو و سایر مرکبات دارای خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی قوی هستند و خطر ابتلا به سرطان، بیماری قلبی و بیماری‌های عصبی را کاهش می‌دهند.
 
پرتقال به تنهایی به عنوان یک میان وعده عالی عمل می‌کند. همچنین می‌توان آن را به سالادهای سبز، اسموتی‌ها و دسرهای شکلاتی هم اضافه نمود. می‌توانید آب آن را بگیرید و مصرف کنید؛ اگرچه ممکن است با این روش تمام پروتئین موجود در پرتقال را دریافت نکنید.
 
۷. موز
 می‌توانید مقدار قابل توجهی از پروتئین را در موز پیدا کنید. در واقع یک فنجان پر از موز برش داده شده حاوی حدود ۱٫۶ گرم از این ماده مغذی است. این میوه سرشار از فیبر و کربوهیدرات‌های پیچیده است که آن را به منبعی عالی از انرژی است که می‌توان از آن با خیال راحت در کنار سخت‌ترین تمرینات هم استفاده کرد.
 
موز همچنین حاوی مقادیر قابل ملاحظه‌ای از ویتامین ب۶، ویتامین ث و پتاسیم است. همچنین با توجه به بررسی منتشر شده نشریه Food Chemistry، موز سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها و فیتونوترینت‌ها است که می‌توانند تأثیر بسیار مفیدی بر سیستم قلبی عروقی و عصبی ما داشته باشند.
 
موز طعم ملایم و شیرینی دارد و می‌تواند به خوبی در کنار بسیاری از خوردنی‌های دیگر قرار بگیرد. می‌توانید از آن به عنوان یک میان‌وعده فوری در حین حرکت استفاده کنید، آن را با اسموتی مخلوط نمایید یا به غلات صبحانه‌تان بیفزایید.

همچنین با استفاده از این میوه پرپروتئین، می‌توانید سطح نوآوری و خلاقیت‌تان را هم بالا ببرید!

منبع: ايتنا

کلیدواژه: پروتئین پزشکی سلامتی ۲ گرم پروتئین ویتامین ث یک فنجان شاه توت میوه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۵۳۷۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

التهاب عامل کلیدی در پیشرفت آرتروز زانو

به گزارش صدای ایران از گجت نیوز، در یک مطالعه جدید محققان خون ۲۰۰ زن سفیدپوست که در ابتدای آزمایش هیچ علائمی از آرتروز زانو نداشتند و بر اساس عوامل خطر سنتی مانند آسیب دیدگی قبلی زانو یا جراحی زانو کم‌خطر در نظر گرفته می‌شدند را مورد بررسی قرار دادند.

سپس آنها با استفاده از یک آزمایش جدید که به دنبال پروتئین‌های موجود در خون برای پیش‌بینی خطر ابتلا به بیماری است، خون همین افراد را تجزیه و تحلیل کردند. بر اساس مقاله منتشر شده در مجله Science Advances در روز جمعه (٧ اردیبهشت)، تنها با بررسی شش پروتئین در خون می‌توان با دقت پیش‌بینی کرد که کدام فرد در طول ۱۰ سال آینده دچار آرتروز زانو خواهد شد.

این آزمایش در برخی موارد می‌تواند تا هشت سال زودتر از اشعه ایکس که در حال حاضر روش تشخیصی استاندارد طلایی برای آرتروز است، بیماری را شناسایی کند. محققان بر این باورند که تشخیص زودهنگام اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا اگرچه برای این بیماری درمانی قطعی وجود ندارد، اقدامات پیشگیرانه‌ای وجود دارد که می‌تواند روند پیشرفت آن را کند کند. این اقدامات شامل حفظ وزن سالم، انجام ورزش کم‌فشار و مصرف دارو‌هایی برای تسکین علائم می‌شود.

تشخیص آرتروز زانو با یک آزمایش خون ساده

تشخیص زودهنگام آرتروز زانو می‌تواند به مثابه یک زنگ خطر عمل کند. به گفته دکتر ویرجینیا بایرز کروس، نویسنده اصلی این مطالعه و استاد دانشکده پزشکی دانشگاه دوک در کارولینای شمالی، این موضوع می‌تواند افراد را به سمت درمان‌های پیشگیرانه سوق دهد. این امر می‌تواند از بروز عوارض بعدی بیماری مانند درد، ناتوانی و نیاز به تعویض مفصل جلوگیری کند.

علاوه بر این، دکتر کروس اشاره می‌کند که روزی شاید این یافته‌ها به دانشمندان در توسعه درمان‌های پیشگیرانه جدید و مؤثرتر برای این بیماری کمک کند. برای مثال چنین درمان‌هایی می‌توانند بر پروتئین‌های موجود در خون که با این بیماری مرتبط هستند، تأثیر بگذارند.

آرتروز زانو شایع‌ترین نوع آرتروز است و بیش از ۳۲.۵ میلیون بزرگسال در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری که در ابتدا به‌عنوان یک بیماری فرسودگی و پارگی شناخته می‌شد، زمانی رخ می‌دهد که غضروف داخل مفصل (به‌طور معمول در دست‌ها، لگن و زانو) دچار تخریب شود. این امر باعث می‌شود استخوان زیرین به مرور زمان تغییر کند و منجر به درد، خشکی و تورم شود.

التهاب، عامل کلیدی در پیشرفت آرتروز زانو

با وجود این، شواهد جدید حاکی از آن است که التهاب، نقشی اساسی در آسیب مفصلی ناشی از آرتروز زانو ایفا می‌کند. این بدان معناست که بیومارکر‌ها یا نشانه‌های قابل اندازه‌گیری در بدن وجود دارند که می‌توانند شروع بیماری را سال‌ها پیش از مشاهده آسیب ساختاری با اشعه ایکس هشدار دهند.

در این مطالعه جدید، دکتر کروس و همکارانش دو مجموعه نمونه خون را از گروه شناخته‌شده‌ای از زنان سفیدپوست میانسال در انگلستان که از سال ۱۹۸۹ به‌طور سالانه برای آرتروز زانو مورد بررسی قرار گرفته بودند، تجزیه و تحلیل کردند. تیم تحقیقاتی ۲۰۰ زن از این گروه را انتخاب کرد که از نظر سن و شاخص توده بدنی (BMI) با هم مطابقت داشتند. پس از ۱۰ سال پیگیری، نیمی از این زنان به بیماری آرتروز مبتلا شدند و نیمی دیگر نشدند.

محققان با استفاده از هوش مصنوعی، شش پروتئین را در نمونه‌های خون شناسایی کردند که به نظر می‌رسید نشانگر ابتلا به آرتروز زانو در آینده باشند. این نمونه‌های خون، هشت یا چهار سال قبل از تشخیص بیماری فرد، گرفته شده بودند. پروتئین‌های شناسایی‌شده در ایجاد التهاب و هوموستاز (ایستادگی خونریزی)، که اولین گام در پاسخ بدن به آسیب است نقش دارند.

برای تعیین دقت آزمایش، تیم تحقیقاتی از یک معیار ریاضی به نام مساحت زیر منحنی (AUC) استفاده کرد. امتیاز AUC کمتر یا مساوی ۵۰٪ نشان می‌دهد که یک آزمایش نمی‌تواند بین افراد مبتلا و بدون بیماری تمایز قائل شود.

امتیاز بالاتر از ۷۰٪ عملکرد قابل قبول و بالاتر از ۸۰٪ عالی در نظر گرفته می‌شود. شش پروتئین شناسایی شده در مطالعه جدید، امتیاز AUC برابر با ۷۷٪ را کسب کردند، این در حالی است که امتیاز پیش‌بینی بر اساس سن و شاخص توده بدنی افراد حدود ۵۰٪ و بر اساس درد زانو ۵۷٪ است.

اگرچه نتایج این مطالعه اولیه بسیار امیدوارکننده است، اما به گفته دکتر کروس این آزمایش به این زودی‌ها در کلینیک‌ها قابل استفاده نخواهد بود. تیم تحقیقاتی در حال حاضر باید بررسی کند که آیا این موفقیت در مورد مردان و همچنین افراد با نژاد‌های دیگر نیز قابل تکرار است. لازم به ذکر است که زنان به‌خصوص بعد از ۵۰ سالگی، بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز زانو نسبت به مردان هستند.

دکتر کروس اشاره می‌کند پس از تکمیل این مرحله، آزمایش‌های بالینی برای درمان‌های جدید در انتظار ماست. به صورت تئوری، از این بیومارکر‌ها می‌توان برای سنجش کارایی دارو‌های خاص در توقف پیشرفت آرتروز زانو استفاده کرد. در صورت موفقیت‌آمیز بودن این روش در مدل‌های حیوانی، چنین دارو‌هایی می‌توانند روی افرادی که در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند، آزمایش شوند.